Identitat o raices ?

Mentre que lo debat sus l’identitat nacionala s’empedegava dins la burqà, los comentators an pas mancat per denonciar una manipulacion aisable. Pasmens, un aspècte de la colhonada es pas estat pro més en evidéncia : l’identitat es un concepte foirós en se.

Coma de costuma foguèron opausadas doas concepcions de l’identitat : l’anglò-saxòna e la francesa. Quand los americans definisson cadun partent de criteris de raça o d’etnia, lo « gèni francés » refusa aquel determinisme al profiech d’una identitat a l’encòp nacionala e universala. S’agacham plan ça que la, los dos modèls son pas tant aluenhats. Pr’aicí quand òm vòl despassar las diferéncias de pèl o d’origina, aquò’s pas per fins de las acceptar mas puslèu per las negar. Car en França se vòl pas jamai veire qu’una testa, o pas qu’una lenga. E doncas se d’una man de l’Atlantic utilizan las diferéncias per exclure, d’aquesta man las refusan per las estofar. Finalament, es lo meteis poder que totjorn s’acarna a redusir la complexitat umana per augmentar lo sèu contraròtle.

De fach, lo quite concepte d’identitat mena a una androna. Segon lo Robert, « es lo caractèr de çò demorant identic a se meteis ». Una tautologia ! De qué far amb quicòm tant clavat, quicòm que se’n pòt pas cambiar, que se pòt ni escambiar nimai mesclar ? De qué pòt servir un concepte social tant esterelizant ?

Puslèu que de se pèrdre aquí dedins, nos cal pas crenher de tornar parlar raices. Non pas dins lo sens d’ereditat, mas dins lo del rappòrt al país : un estacament liure, s’acceptam que l’òme siá aquel « arbre que camina » e que pòt causir ont s’enrasigar. Alara, parlem de raices e de libertat ! E daissem en reire los partesans de las ideologias identitàrias que nos voldrian far venir en batària.

[Publicat dins La Setmana del 8 de mai 2010]

Tenyeix de blau el temps

Comments

[godilhaire]

I a pas que d'identitat sens que pels genòmes, sense que per l'identitat personala, umana. Quora es dicha "identitat collectiva" segon Ernest Renan o Barrès es l'identitat de la dominacion francesa, es de politica assimilacionista amagada. L'identitat collectiva existís sense que dins lo cap dels dictators, o d'un sistèma dictatorial, dins los ments dels republicanistas franchimands....
Pels Estats Units te conselhi de legir lo libre de Pierre Rosanvallon, «la légitimité démocratique», ai a ta disposicion los quatres programas-conferéncias de France Culture sul tèma.