La candidatura escanada - Darrièra partida

 Anèm, pro de suspens ! Jamai Lafont es estat elegit President, aquò se'n remebrariam...

 4ena partida – A lo compte !

« Tre doman, un comunicat desvelarà a França mon sosten a vòstra candidatura » çò aviá dich lo Pompidor…

Aquesta nuèch, sol dins sa cambra, Lafont passa d’una cachavièlha l’autra. Sos un cèl gris e pesuc coma lo cadavre d’un ase, corrís entre de blòcs de pèira gigantasses per escapar a un monstre de la cara de Na Picadur, sa regenta de la comunala. « Lafont ! » çò brama lo monstre d’una votz de bauma, « avetz pas qu’una ora per me tornar montar lo Pont de Gard. E en Si-len-ci ! » Lo monstre ten de mostachas que rebalan per tèrra. Desalenat, Lafont s’esplafa. Lo monstre se sarra… Sas mostachas son las de Clemenceau ! Lo monstre rondina : « La Revolucion, Lafont, aquò’s un blòc… »

Lo Robèrt se desrevelha en susor. Darrièr los ventals de la cambra, lo jorn es a puntejar. Pas que doas minutas aprèp, aquí que davala l’escalièr de l’ostalariá. Al caire de la carrièra i a un kiosque à journaux. Lafont se triga per legir los titols :

Le President Pompidou est mort cette nuit… Une maladie foudroyante… La France est en deuil…

« Òu puta de puta de puta de puta !... »

E los parisencs que passan se demandan qual es aquel espanhòl que brama, a mitat bralhat amb la camisa que pendoleja.

*  *  *

Lo 14 d’abrièu, lo Conselh Constitucional s’acampa per comptar se cada candidat a plan recampadas las cents signaturas necitas. L’atge metjan d’aquela nòbla institucion sarra nonanta, l’atencion es un pauc flotanta. Lo president, un jovenòt de setanta cinq ans, dubrís la sessilha :

« Dabans que comencem, mecejam d’èstre presents lo Senher Edoard Balladur, secretari general del paure nòstre president, e la dòna Maria-França Garaud son adjunta. »

Lo Balladur clina lo cap (lo coneisseriatz pas, an aquela epòca a encara los pels sul cap e pas encara lo menton triple). Garaud rafit los pòts. Un conselher se desrevelha : « me damne ! Una femna ! E polideta en mai d’aquò ! » Puèi se tòrna dormir.

« Bon… Anèm, zo : Giscard d’Estanh Valeri…

- A lo compte.

- Mitterrand Francés…

- A lo compte.

- Chaban Del Mas Jacme…

- A lo compte.

Contunhan un brièu, duscas a…

- Lafont Robèrt.

- A lo compte.

- Candidat secessionista ! » La dòna Garaud tusta la taula amb lo punh, sos braçalets fan un rambalh de ferratalha. Très conselhèrs dubrisson los uèlhs.

- Calma-te Maria-França. » Balladur finta lo président del conselh : « benlèu qu’avetz mal comptat...

- Aquò non ! 112 signaturas, n’a pro !

- Aquel Lafont lo cal escartar, vos disí.

- M’enfin, e la legalitat ? »

Balladur toca lo còl de sa vèsta, a l’endrech ont es cosut lo ruban roge de la legion d’onor. Lo president del conselh l’agacha fixament. Balladur dís :

- « Vos manca pas quicòm, aicí ?

- Chivalièr ? çò demanda lo president en plegant una parpela.

- Oficièr, còpsec.

- Me damne ! 99 signaturas, aviam mal comptat !

- E ? E ? Es l’ora de manjar ? » çò cridan los autres conselhièrs.

* * *

- Adiu Francés.

- Adiu Valeri.

Giscard e Mitterrand se tòcan la man, puèi se tancan cadun dins son cadieràs del salon V.I.P d’en çò de Maxim’s. Giscard crosa las cambas, Mitterrand trempa los pòts dins un veire d’Armanhac.

- Alara, diga-me, cossí o sentisses aqueste còp ? çò dis Giscard.

- Plan mon Valí, plan planet.

- E pel debat a la telé ?

- Te vau metre la tanada, tè.

- A òc ? E pasmens siái ieu que vau ganhar, mon françonet…

- Aquò me fariá una pena, sas...

- As pas lo monopòli del còr : dins set annadas, serà tu.

- Aquò marcha. E cossì va la femna ?