La cabra a manjat lo lop...
... e puèi se’n es tornada en çò de Monsur Seguin per li fotre un còp de bana. Nos a daissat aquel blog malficat, clafit de fautas e d’idèias pas acabadas.
I podretz legir d’analisas finòtas sus l’actualitat locala e nacionala e atal saupretz çò qu’es exactament una lei per la lengas regionalas, auretz la pròva que Mariana a las cambas peludas, comprendretz que lo gas de sistre aquò’s espofidant, aprendretz que lo president del conselh regional de Septimània es un can e coneisseretz enfin las cosinas de provinça de París Hilton. Çò qu’avetz mancat : perqué Pau lo pofre subrevisquèt pas que dos jorns a George Frêche.
I trobaretz tamben d’analisas ponchudas sus l’ors (que vira de longa dins la gàbia), l'orang-otang (sa responsabilitat dins la cagada de 1870), lo lemming (e son comunautarisme suicidari), l’ornitorinc (animal de las tendéncias antisocialas, omosexualas emai patesejantas) e lo cagairòl (la nòstra mascòta nacionala). Çò qu’avetz mancat : la lebre de Pesenàs e lo papà pandà.
Tombaretz tanplan sus de revelacions istoricas a prepaus de la cagada del desbarcament de la baia d’Arcaishon e comprendretz perqué Robert Lafont foguèt pas président de la Republica. Çò qu’avetz mancat : lo rotle del mitan occitanista mondin dins l’explosion d’AZF e l’infiltracion dels servicis secrets libians dins lo colectiu Prouvenço.
I trobaretz encara lo palmares 2009-2010 del famós Prèmi bel de la castanha ©, ont Mélenchon dona la man a Claudi Sicre e ont la Carrièra d’En Causse fa lo poton a Chirac. Los que se’n prenguèron pas una pòdan plan gingolar, la distribucion es acabada ! (PS : Monsur Charassa, arestatz de me secutar si que non sòni la poliça).
E encara un fum d'autras causas : basta clicar a dreita.
Aquel blog es dedicat a Estela e al nenon qu’esperam, l’òme que ven…
Nadal en julhet
Fa pas gaire, lo senat a debatut d'una proposicion de lei per las lengas regionalas. En plaça d'una avançada, es estat la granda regression ! Enfin, cal servar la fe...
Star Trufa, l'integrala
Per aqueles qu'an mancat un espisòdi e que son encara a se demandar qual es lo sens de l'univèrs, vaquí l'integrala_de_las_Aventuras_del_Star_Trufa. L'estiu es plan lo temps de las redifusions, non ? Anem, i aurà d'autres episòdis a la dintrada (o benlèu pas, veirem ben).
La candela
Entrevistat sus la securitat del nuclear en França, lo ministre Besson quita lo platèl de M6...
Strip occitan 29
Lo govern francés es d'acòrdi per faire de "stress tests" sus las nòstras centralas nuclaras. Enfin... Cal pas butar : pas tròp pesucs los tests, se vos plau !
N'avèm demandat mai al besson del ministre de l'industria e del nuclear :
Catastròfa !
Mentre que Fukushima es a cremar, EDF va faire de tests de resistança suls sèus reactors. Enfin, una nòva qu'es bòna ! Mas quina mena de tests, exactament ?
La candidatura escanada - Darrièra partida
Anèm, pro de suspens ! Jamai Lafont es estat elegit President, aquò se'n remebrariam...
4ena partida – A lo compte !
« Tre doman, un comunicat desvelarà a França mon sosten a vòstra candidatura » çò aviá dich lo Pompidor…
Aquesta nuèch, sol dins sa cambra, Lafont passa d’una cachavièlha l’autra. Sos un cèl gris e pesuc coma lo cadavre d’un ase, corrís entre de blòcs de pèira gigantasses per escapar a un monstre de la cara de Na Picadur, sa regenta de la comunala. « Lafont ! » çò brama lo monstre d’una votz de bauma, « avetz pas qu’una ora per me tornar montar lo Pont de Gard. E en Si-len-ci ! » Lo monstre ten de mostachas que rebalan per tèrra. Desalenat, Lafont s’esplafa. Lo monstre se sarra… Sas mostachas son las de Clemenceau ! Lo monstre rondina : « La Revolucion, Lafont, aquò’s un blòc… »
Lo Robèrt se desrevelha en susor. Darrièr los ventals de la cambra, lo jorn es a puntejar. Pas que doas minutas aprèp, aquí que davala l’escalièr de l’ostalariá. Al caire de la carrièra i a un kiosque à journaux. Lafont se triga per legir los titols :
Le President Pompidou est mort cette nuit… Une maladie foudroyante… La France est en deuil…
« Òu puta de puta de puta de puta !... »
E los parisencs que passan se demandan qual es aquel espanhòl que brama, a mitat bralhat amb la camisa que pendoleja.
* * *
Lo 14 d’abrièu, lo Conselh Constitucional s’acampa per comptar se cada candidat a plan recampadas las cents signaturas necitas. L’atge metjan d’aquela nòbla institucion sarra nonanta, l’atencion es un pauc flotanta. Lo president, un jovenòt de setanta cinq ans, dubrís la sessilha :
« Dabans que comencem, mecejam d’èstre presents lo Senher Edoard Balladur, secretari general del paure nòstre president, e la dòna Maria-França Garaud son adjunta. »
Lo Balladur clina lo cap (lo coneisseriatz pas, an aquela epòca a encara los pels sul cap e pas encara lo menton triple). Garaud rafit los pòts. Un conselher se desrevelha : « me damne ! Una femna ! E polideta en mai d’aquò ! » Puèi se tòrna dormir.
« Bon… Anèm, zo : Giscard d’Estanh Valeri…
- A lo compte.
- Mitterrand Francés…
- A lo compte.
- Chaban Del Mas Jacme…
- A lo compte.
Contunhan un brièu, duscas a…
- Lafont Robèrt.
- A lo compte.
- Candidat secessionista ! » La dòna Garaud tusta la taula amb lo punh, sos braçalets fan un rambalh de ferratalha. Très conselhèrs dubrisson los uèlhs.
- Calma-te Maria-França. » Balladur finta lo président del conselh : « benlèu qu’avetz mal comptat...
- Aquò non ! 112 signaturas, n’a pro !
- Aquel Lafont lo cal escartar, vos disí.
- M’enfin, e la legalitat ? »
Balladur toca lo còl de sa vèsta, a l’endrech ont es cosut lo ruban roge de la legion d’onor. Lo president del conselh l’agacha fixament. Balladur dís :
- « Vos manca pas quicòm, aicí ?
- Chivalièr ? çò demanda lo president en plegant una parpela.
- Oficièr, còpsec.
- Me damne ! 99 signaturas, aviam mal comptat !
- E ? E ? Es l’ora de manjar ? » çò cridan los autres conselhièrs.
* * *
- Adiu Francés.
- Adiu Valeri.
Giscard e Mitterrand se tòcan la man, puèi se tancan cadun dins son cadieràs del salon V.I.P d’en çò de Maxim’s. Giscard crosa las cambas, Mitterrand trempa los pòts dins un veire d’Armanhac.
- Alara, diga-me, cossí o sentisses aqueste còp ? çò dis Giscard.
- Plan mon Valí, plan planet.
- E pel debat a la telé ?
- Te vau metre la tanada, tè.
- A òc ? E pasmens siái ieu que vau ganhar, mon françonet…
- Aquò me fariá una pena, sas...
- As pas lo monopòli del còr : dins set annadas, serà tu.
- Aquò marcha. E cossì va la femna ?
Aniversari del 23-F
Lo 23 de febrièr 2011 se festéjan los trenta ans del còp d'Estat de 1981 en Espanha, dich "lo 23-F". Benlèu que vos recordatz d'aqueles imatges a la telé : lo colonel de la garda civila Antonio Tejero, amb lo pistolet, sol a la tribuna del congrès dels deputats de Madrid.
De legir sens falta, en francés o en castelhan : anatomía de un instante
Poèt poèt !
Pendent d'annadas l'atòl de Mururoa es estat lo teatre de centenats d'ensags nuclearis. Ara, a cada moment l'isla se pòt esfondrar e provocar una èrsa giganta. L'atòl vesin de Turea amb sos estajants seriá escobat.
Un astre que lo principi de precaucion siá marcat dins la nòstra constitucion ! Tot lo monde i an drech, emai los mai endarrierats. Per çò qu'es dels estajants de Turea, lor an mès de sirènas.
Enjoy lo gas de sistre !
Amb lo gas de sistre, an trobada una energia canda e durabla. Lo desvolopament economic per Occitània, sens geina per l'environament ! Enfin, a cada còp qu'òm vòl lo bonur de la populaça, i a de paisanòts que fan lo morre...
La candidatura escanada - 3ena partida
Aquel rescontre entre Pompidor e Lafont, i erem pas çaquela podèm dire sens cap de dobte que se debanèt coma aquò :
3ena partida – La Republica en dangièr
Un brave moment, Pompidor demòra los uèilhs tancats sul plafond, perdut dins sas pensadas. Detz ans a, aquò èra el plaçat sus una cadièra, mentre que la persona jaguda dins lo liech era sa maire. La cambra era plan autra, non pas una cambrassa de palais parisenc, mas una cambreta tota simpla, amb un cricific sus la paret coma sol ornament. La mèma cambra ont eran nascuts tots los Pompidors, el, son paire, lo grand tamben emai lo grand de son paire e d'autres encara, e ont tots eran mòrts.
"Fanton, me fas lagui. Siás a prendre un marrit camin, o te disi. Los que frequentas dempuèi d'annadas son pas de brave mond, aquò non, e subretot lo grandàs, tant fals coma una èga aquel...
- Mamà ! Òm parla pas atal del General De Gaulle...
- Aaaa cala-te ! T'en vau fotra una ! Totjorn ai dich çò que me pensavi, vau pas cambiar a l’ora de morrir." La maire avia baissada la votz sens s'apasimar pasmens. "Parlas d'una galinièra, tè : lècaplats, manjapaures, falsamonedas.... De polits aucèls... Ton general que fa lo gal, e tu qu'espèras ton torn..."
Los uèilhs cutats, la vielha contunhava. "E aqui la tèrra que creba. Los vielhs passan, tanlèu enterrats los jovents cagan sul margue e se'n partisson a la vila. Detz ans de mai e lo país serà pas pus qu'un desert. E tu, de qué vas faire ? D'autorotas per faire venir lo parisenc ? De centralassas nuclearas per nos faire tot cremar ? De camps militars ? Vergonha aquò, vergonha..."
Lo Jòrdi disia pas mot. "Fanton, cal gardar la tèrra ! Las causas pòdon encara cambiar, las pòs cambiar. Amont, ton paure paire t'agacha. Ieu serai lèu a son costat..."
L'imatge de la maire ven fòsca. Pompidor sembla se desrevelhar. Vira los uèlhs cap a Lafont.
"Monsur Lafont, vos ai legit. Crèsi qu'aviatz rason, me soi colhonat... Me resta gaire de temps, pasmens vos vau ajudar. I aurà lèu d'eleccions presidencialas. La gacha es bòna, se van batre. Amb mon ajuda, emai postuma, podetz ganhar. Doman, un comunicat desvelarà a França mon estat e mon sosten a vòstra candidatura. Anèm, Lafont, i cal anar ! Es temps de la faire aquela revolucion regionalista !"
Un estatge mai naut, lo secretari general de l’Elisèu e son adjunta pausan sos escotaires e s'agachan, la mina longa.
"A completament virat lo sens !" s'empòrta Maria-França Garaud ! "La patria es en dangièr macarèl ! Una chança que li aguèssem levat lo boton nucleari...
- D'efièch, la sitacion es grèva," çò respond Edoard Balladur. "Cal faire quicòm...
- Òc ben ! L'anem revocar, aviar l'article 16, sonar la tropa !
- Calma-te Maria-França, calma-te. E tòrna-me aquel boton..."
Balladur chifra un brieu.
"Basta montar la dòsi un bon còp..."
La candidatura escanada - 2nda partida
La tension creis... Ont n'erèm ? A òc ! La porta se dubrís...
2nda partida - "Traïguèri la mèuna mamà..."
Al fons d’una cambra granda gaireben tota escura, una lampa que calelheja feblament dessenha la siloèta d’una infirmèra, clinada sus un liech. La pòrta claca darrièr Lafont. L’infirmièra se bota drecha puèi l'escurina l’avalís. Lentamenton, Robert Lafont s’avança cap al lum.
Un vièlh es jagut dins lo liech. La pèl de sa cara, tibada coma un pergamin, sembla tant blanca coma lo lencòl. Sens bolegar lo cap, agacha Lafont que se sarra. "Assetatz-vos, Monsur Lafont", ditz en tirant una man magra de jols lencòls. La man guinha una cadièra.
Assucat, Lafont s'acuola. L'òme a força cambiat rapòrt als imatges oficials, çò pensa. Manca un detalh : las ussas, sempre negras e espèsas.
"Bonser, Monsur Pompidor...
- Vos merceji d'èstre vengut, Lafont, emai aguèssetz brica agut la causida. Cossí o podetz observar, soi pas flame. E òc, lo secret es estat plan gardat. Enfin... Vau pas tardar de passar, e aquò se poirà pas amagar."
La votz es febla. Alena amb pena abans de contunhar :
"S'ai demandat que venguèssetz, es que vòli reparar una fauta, la mèuna fauta qu'es la de tota una vida. Soi estat un ambiciós, un arribista que montèt dins l'Estat per èstre servil e despietadós. Serviguèri l'aparelh francimand fins que siá el que me serva... Per dublidar qu'èri pas qu'un enfant de paisans. Soi estat un traïdor. Traïguèri lo mèu pais, mos ancians, l'ostal qu'i nasquèri..."
Sos uèlh se viran. Sembla qu'agache quicòm, amont, endacòm que degun mai pòt pas veire. Bufa, gaireben inausible :
"Traïguèri la mèuna mamà..."
La candidatura escanada - 1èra partida
Francament, las avetz legidas las « revelacions » de Wikileaks ? La prostata de Fidèl, las preferéncias sexualas de Kadafi, l’estat mental de Sarkozy o la talha de barba de Ben Laden… Aquò s’en fotèm nosautres ! Volèm quicòm autre, de revelacions que trucan, e non pas d’entresenhetas pels retirats abonats a « Le Monde ».
Alavetz contunham amb las nòstras revelacions sus l’istòria amagada (emai estrictament vertadièra) d’Occitània. Còsta aquò, çò revelat per Wikileaks es una galejada.
Ara que sabetz perdequé Occitània foguèt pas liberada per l’armada estatsunisenca en 1961 (çò mai conegut coma Lo_fiascò_del_non_debarcament_de_la_baia_d'Arcaishon), setz prestes per conéisser la vertat sul sabotatge de la candidatura de Robert Lafont a l’eleccion presidenciala de 1974 :
La candidatura escanada
1èra partida : Una DS nègra dins la nuèch
París lo 31 de mars 1974, mièjanuèch gaire passada. La vila-lutz atudada sembla pas mai qu’una ciutat de provincia, borgesa e endromida. Las entradas de metrò son barradas, las veituras son aparcadas suls trepadors, los indigènas roncan dins lors lieches e los toristas coma d’estocafichas se quichan dins las cavas de Sant-German-de-las-Pradas. Pasmens, lo long de las carrièras desertas e silensiosas, s’ausís coma un bruch sord, un resson, una mena de bronzinament : es lo son de la rumor.
La rumor ! Fòla rumor que confla coma un aigat de Seina a la prima ! Rumor terribla, que porqueja tant las reputacions mai onorablas coma las estrategias de comunicacion mai verolhadas ! Aqueste còp, se mormolha dins tot París que lo President de la Republica Pompidor malauteja gravament e que serà lèu plegat… Ni los communicats de l’Elisèu, ni los buletins de santat oficials, ni lo jornal televisat de l’ORTF, ren i fa pas ren, la rumor es en camin.
Mèjanuèch, donca. Una DS nègra tira camin lo long dels baloards. Dedins, cinq òmes : quatre tipes enlunetats e encapelats de nègre, e, quichat al mitan de la banqueta de darrièr, o anatz pas creire (el-meteis o pòt pas creire) : lo sènher Robert Lafont. Fa pas detz minutas s’entornava a son ostalariá aprèp una intervencion remarcada al collòqui del PSU « Autogestion e pensada mistralenca » quand subran, sens qu’aguèsse temps de protestar, s’es retrobat dins la veitura. Ara, quichat entre doas barbosas mentre que las platanas traçan darrièr la fenestra, Lafont n’es a se demandar s’aquò va pas acabar coma amb Ben Barkà.
La DS ralentís, vira e dintra dins la cort d’un hôtel particulier. I a un monde aquí dedins ! Policiers en civil, gardas mobils, ambulancièrs… Un balès t’agafa lo Roberton e los vaquí que montan un escalièr monumental. Dabans una pòrta, de gardas puntan lors mitralhètas. Un agach puèi baissan las armas. La pòrta se dubrís.
