La candidatura escanada - 2nda partida

19 janvier 2011

La candidatura escanada - 2nda partida

La tension creis... Ont n'erèm ? A òc ! La porta se dubrís...

2nda partida - "Traïguèri la mèuna mamà..."

Al fons d’una cambra granda gaireben tota escura, una lampa que calelheja feblament dessenha la siloèta d’una infirmèra, clinada sus un liech. La pòrta claca darrièr Lafont. L’infirmièra se bota drecha puèi l'escurina l’avalís. Lentamenton, Robert Lafont s’avança cap al lum.

Un vièlh es jagut dins lo liech. La pèl de sa cara, tibada coma un pergamin, sembla tant blanca coma lo lencòl. Sens bolegar lo cap, agacha Lafont que se sarra. "Assetatz-vos, Monsur Lafont", ditz en tirant una man magra de jols lencòls. La man guinha una cadièra.

Assucat, Lafont s'acuola. L'òme a força cambiat rapòrt als imatges oficials, çò pensa. Manca un detalh : las ussas, sempre negras e espèsas.

"Bonser, Monsur Pompidor...

- Vos merceji d'èstre vengut, Lafont, emai aguèssetz brica agut la causida. Cossí o podetz observar, soi pas flame. E òc, lo secret es estat plan gardat. Enfin... Vau pas tardar de passar, e aquò se poirà pas amagar."

La votz es febla. Alena amb pena abans de contunhar :

"S'ai demandat que venguèssetz, es que vòli reparar una fauta, la mèuna fauta qu'es la de tota una vida. Soi estat un ambiciós, un arribista que montèt dins l'Estat per èstre servil e despietadós. Serviguèri l'aparelh francimand fins que siá el que me serva... Per dublidar qu'èri pas qu'un enfant de paisans. Soi estat un traïdor. Traïguèri lo mèu pais, mos ancians, l'ostal qu'i nasquèri..."

Sos uèlh se viran. Sembla qu'agache quicòm, amont, endacòm que degun mai pòt pas veire. Bufa, gaireben inausible :

"Traïguèri la mèuna mamà..."