Lo desbarcament mancat de la baia d’Arcaishon - 1èra partida

30 juillet 2010

Lo desbarcament mancat de la baia d’Arcaishon - 1èra partida

Debutam uèi una tièra d’articles sus lo tèma de l’istòria amagada d’Occitània. D’efièch, fa de sègles que nòstra conciencia nacionala potenciala es escanada. Ara nos cal, enfin, revelar a la nòstra populacion un fum de faches istorics espantants, estrambordants e sovent de mal creire. Prenem las nòstras responsabiltats, sens brica dobtar del rambalh qu'aquò va provocar dins lo mitan dels istorian officials franchimands, sens parlar del microcòsme dels jovents occitanistas.

Aquò rai, la vertat de’n primièr ! E per començar :

Lo desbarcament mancat de la baia d’Arcaishon

1èra partida : Occitània sauvarà t’i lo Monde Liure ?

A la debuta del mes de mars de 1961, mentre que París sortis dapasset d’un invern poirit de mai, un raionet de solelh trauca la vitra d’un fenestron, al tresen estatge d’un ostal grand, 2 carrièra Gabriel dins lo Uèiten arondissament de la nòstra capitalassa : l’ambassada dels Estats-Units. Doçamenton, lo solelh se pausa sus un burèu ont esclaira un parelh de dorsièrs barrats amb la mencion "subresecret".

Darrièr lo burèu : John Walter Cuningam, officièr de la CIA en pòste a París. Malgrat lo frescor que renha dins lo membre (lo radiator a pétròli es en carafa), sa camisa es tota pegada de susor. La color roginassa de sa clòsca pòt pas enganar degun : l'òme es a prenne lo bulh.

D’effiech, los dos rappòrts que ven d’acabar de legir son explosius… Lo primier pòrta sus l’estat de l’armada francesa, alara en plena guèrra d’Argèria. Un tablèu gaire famós : la leialtat de la Granda Muda devers la Republica comença de se fendisclar. De sòrga segura, lo rappòrt descriu los preparatius d’un putch en Argièr : mantuns generals e la magèr part des oficièrs superiors son prestes. La populacion europenca mancarà pas de los sostenir. Se l’Argèria francesa cabusa dins la rebelion, l’ipotèsi d’una guèrra civila, espandida a la metropòli, es mai que probabla !

Lo segond rappòrt descriu l’ambient que renha a la cima del poder francés. Lo General De Gaulle passa lo sant clame del jorn dins son liech, fenestras barradas, e la nuèch erra sens repaus lo long dels coredors de l'Elisèu. An fach venir lo mètge, qu’a diagnosticat un estat depresiu prigond e un psoriasis avançat. La causa de tot aquò : Ivòna a quitat l’ostal ! Fasia de setmanas que los plafons daurats resonavan de garolhas quotidianas, èla li fasent repròchi d'ambandonar la grandor de França amb sa politica fumosa d’autodeterminacion (ton "vos ai comprés", é, m’as comprés !), èl li demandant de se mainar primièr de sos devers de femna e de maire. Ivòna a plegat los afars e se dís que seriá partida amb un joine luoctenant de gendarmariá republicana. Lo General es ara pas mai qu’una ombra. França sap pas encara que i a pas pus degun que la governe…

J.W. Cunigam aganta un tròç del drapèu american que pendoleja darrièr son burèu, se seca la cara e buffa lentament. Davant èl, dins un quadre, lo président Kennedy l’agacha afectuosament. J.W. sarra los uèlhs puèi aganta sa maquina d’escriure e ataca lo rappòrt de sintèsi : Dest. : Allan Dulles, capolièr de la CIA, 2430 E Street, Washington DC…

…França, emai tota Euròpa occidentala e donca tamben la resta del monde liure son a mand de s’esfondrar. Tancat dins son cadieràs, Allan Dulles acaba lo rappòrt e fronzís las ussas. La politica francesa, aquò te li balha un mal de tèsta…

Un mormolh : "Son d’entresenhas fòrça preocupantas…" Dulles leva lo nas. Amb la moquetassa qu’estofa cada pas, l’a pas ausit venir aquel d’aquí : son ajunt William Colby. Lo tipe ten un dorsièr espès. "Avèm tamben recebut un plan que tomba plan, se permetessetz…"

Dulles dobris lo dorsièr e ne tira una carta :

Una nòta precisa lo calendàri de las operacions :

   Jorn J : desbarcament del còrps expedicionàri en baia d'Arcaishon
   J+1 : presa d’Arcaishon.
   J+2 : traucatge cap a Bordèu.
   J+2 a J+4 : combats e presa de Bordèu.
   J+5 a J+10 : correguda cap a Tolosa.
   J+11: dintrada triomfala del còrps expedicionari dins Tolosa. Establissament del govèrnament provisòri.
   J+12 a J+20 : La crotz mondina e la banièra estelada flotan sus la ciutat de Carcassona. Conquista de Besièrs, Montpelhièr e Nima. Las Fòrças Occitanas Liures davalan del Massiu Setentrional e percaçan las tropas d’occupacion.
   J+22 : liberacion de Lemòtge per las F.O.L.
   J+20 a J+25 : moviment virant per prenne Clarmont d’Auvernhe. Jonccion amb las F.O.L.
   J+30 : liberacion de Niça.
   J+20 a J+40: reduccion de la pòcha de Marselha, fugida de çò restant de las tropas d’occupacion per la mar. Proclamacion de l’independéncia d’Occitània.

Allan Dulles demòra pensiu. Es benlèu temps de’n acabar amb aqueles froggies que jamai son pas estats d’aliats fisables, abans que los russes n’aprofiechen ! "Oxi ta qué ?" çò demanda.

- Occitània, li respond Colby.

- E qual es l’autor d’aquò ?

- Un cert Francés Fontan, ara refugiat en Itàlia. Segon èl, a pauc près 200.000 aderents clandestins del Partit Nacional Occitan son prestes per prenne las armas. Voletz que faguem de verificacions ?

Dulles chifra un momenton. Un capolièr de la CIA dèu saupre prenne las bònas decisions sens trantalhar… Truca lo dorsièr amb lo ponh : "Cal primièr retrobar aquel Fontan. E lèu !"