Una castanha per l’immortala

Bon, de segur qu'ongam l’Òme de Nadal es un pauc tardièr, mas aquela castanha la pódia pas dublidar de distribuir. Es una decoracion de sason :

De decoracions Helène Carrère d'Encausse ne manca gaire. Secretària perpetuala de l’Academia francesa, es tamben Oficièr bèl de la Legion d’Onor, Comandor de l’Òrdre de Leopold de Belgica e de l’Òrdre nacional de la Crotz del Sud de Brasil, Cap-Lenguejaire de las Porcatièiras de França e mai d’ara endavant farà Soldat de l’Òrdre de la Castanha.

La dòna faguèt parlar d’èla en junh, al moment del desbat a prepaus de l’inscripcion de las lengas regionalas dins la constitucion. S’agissia de plaçar una pichòta formula que diguèsse que las lengas regionalas apartenan al patrimòni de França. Una evidéncia que fa pas grand causa. Mas per la Secretària perpetuala era un tèrratremol, « un desfís a la quita logica, una denegacion de la Republica ». Pas qu’un exemple de mai del fetichisme dels elèits franceses per la lor lenga, coma los tradicionalistas catolics de davant Vatican II que prevèsian la fin del monde la messa foguesse pus dicha en latin.

S’es benlèu sentida colhonèta la Carrère, que dins son darrièr discors te nos declara son amor per las lengas regionalas (enfin, lo mai sovent parla puslèu de dialectes, parlars o « patois »). Aprenèm que l’Academia, « estacada a totas las fòrmas d’expression, desira arderosament [sic !] la lor preservacion, qu’es una part infinidament preciosa [tornarmai sic !] de la nòstra vida comuna. »

Fin finala, li agradaria plan qu'arrestem de faire cagar amb tot aquò : « De verai que las garolhas de lengas son despassadas. D’efièch, lo problèma qu’acaram iara es pas mai de saupre qui vencirà en França, lo francès o las lengas regionalas, mas consí lo francès, enriquesit dins la prigondor de las concienças amb lo patrimòni de las lengas regionalas, se podrà caminar dins un monde dubert e multiligüe del tot. »

Brava lenga de fusta. O vos rendi en occitan vulgari : « tre que nos serem desencombrats de las nòstras lengas indigènas, serem prèstes a balhar de leiçons de diversitat culturala al planèta entièr. »

Nosautres enfants de païsans o sabèm plan que davant lo senhor cal tombar lo capèl e parlar francés. Iara, davant la Carrère e tota l’academicianalha, tombem lo braç d’onor e cridem « castanha ! »

La Carrère d’Encausse sens las decoracions

Siti de l'Academia francèsa

Comments

[Godilhaire]

1 - Confirmacion : soi perfaitament en accòrd amb aqueste bèl e polit decorum d'academianismes.
2 - Me sembla que cal tanben pensar a l'acadèmia occitana e son eficacetat totala per se far pas entendre en 2008, mas de qué servís jà ?